ABD’nin Almanya’ya füze yerleştirme kararı: ‘Avrupa ABD’nin baskısı altında’

Orta menzilli nükleer kuvvetler muahedesinden çekildikten sonra önce Amerika gerisinden da Rusya, nükleer çalışmalarına ve balistik füzelerin çalışmalarına devam ettiler. Avrupa’daki ülkelerin başlarında bulunan idarelerin çabucak hemen bütün kısmı bilhassa, Rusya-Ukrayna çatışmasında da görüldüğü benzeri Amerika Birleşik Devletleri’nin baskısı ve tesiri altında. Bundan Ötürü onların herhangi bir şekilde bağımsız bir şekilde karar alması söylediği söz edilen değil. 2000’li yılların başına kadar bilhassa Almanya, Fransa, İngiltere bir şekilde kamuoyunun baskısı ya da kamuoyunun istekleri doğrultusunda hareket ederek siyasetlerini belirliyorlardı. Ama son durumda Rusya-Ukrayna çatışması ve bilhassa de İsrail’in Gazze’de Filistinlilere yönelik katliamlarında görüldü ki kendi başlarında karar almalarını ya da kamuoylarının seslerini duyurması artık söylediği söz edilen değil. O denli bir yönetim Avrupa’da yok. Bundan Ötürü orta menzilli nükleer füzelerin yani nükleer başlık taşıyan füzelerin bir şekilde Avrupa’ya tekrar gelip konuşlandırılmasıyla ilgili çalışmalar 2019’da başladı. Amerika Birleşik Devletleri’nin orta menzili nükleer kuvvetler muahedesinden çekilmesi, gerisinden Rusya’nın çekilmesinden sonra bu husus gündeme geldi. Nükleer savaş ortamını yumuşatacak ya da nükleer başlıkları azaltabilecek olan muahedeler ya da yumuşamaya yönelik mutabakatların hepsi zati kadük oldu. Bu Mutabakatların büyük bölümü Sovyetler Birliği döneminde ve Amerika ile Sovyetler Birliği arasında imzalanmıştı. Bu türlü olunca tekrar soğuk savaş devrine dönülüyor benzeri bir görüntü var. Ama ben tekrar iddia ediyorum; soğuk savaş periyodundan daha kötü bir duruma doğru gidiyoruz. Yani soğuk savaş döneminde en azından Sovyetler Birliği ve Amerika Birleşik Devletleri, NATO ya da batılı ülkeler her ihtimalle bir şekilde gerginliği arttıracak olan hareketlerden çekiniyorlardı. Şu Anda ise gerginliği arttırmaya yönelik faaliyetler bu ortam içerisinde kendini çok daha dikkat cazip bir şekilde gösteriyor. Bu türlü olunca Amerika Birleşik Devletleri’nin Avrupa’ya yeniden nükleer başlık taşıyan füzeleri yerleştirmesi Rusya’yı tahrik etmeye yöneliktir.

“Geçmişte ne kadar anlaşma imzalanırsa imzalansın Sovyetler Birliği döneminde, şu anda Rusya diyelim ve Amerika Birleşik Devletleri, hepsi o denli ya da bu türlü bir şekilde anlaşma imzalamalarına karşın mutabakatların hilafında ne olur ne olmaz diye, birbirlerine olan güven sorunu olması nedeniyle zati nükleer çalışmalarına devam ediyorlardı. Bir şekilde nükleer güce sahip olmayanlar da geliştirmeye çalıştılar. Şu andaki dünyadaki nükleer başlıkların yaklaşık yüzde 89’u Amerika Birleşik Devletleri ile Rusya’ya ait. Geriye kalan yüzde 10, 11’lik bir kısmı diğer ülkelere ait. Son 14 yıldır Rusya ve Amerika’nın dışındaki ülkeler genelde sabit stoklar bulunduruyorlardı. Ama Rusya-Ukrayna çatışmasından sonra ortaya çıkan Amerika Birleşik Devletleri’nin Avrupa üzerindeki hegomanyası Amerika Birleşik Devletleri’nin Pasifik’te Çin’e karşı olan agresif tavrıyla, diğer ülkelerin de nükleer başlıklarını arttırdığını açık kaynaklardan görüyoruz. Bu şu manaya geliyor. Nükleer savaşa masraf mi? Yani konvansiyonel savaşın artık zirve noktası diyelim, yıkıma giden ve daha çok felaket ortaya çıkacak olan insan kaybına neden olacak olan nükleer savaşa gidebilir mi? Evet şimdi idarelerin hepsi bir şekilde bu tansiyonu tırmandırmaya destek verecek bir baş yapısıyla dünyayı yönetiyorlar. Amerika’nın Rusya’ya karşı tahrik edici hareketlerine Rusya’nın karşılık vermesi ya da Rusya’nın adımlarını Amerika’nın karşılık vermesi ne manaya gelecek? Yeniden tekrar ortam ısınacak. Ülkelerin ekonomik ve sosyal konforu ile ilgili kavramları yerini silahlandırmaya bırakacak. Şu Anda biz yalnızca nükleer başlık taşıyan füzelerin kurulmasını söylüyoruz ama onları destekleyecek olan konvansiyon silahlardan da büyük artış var. Bu türlü olunca tabi sade insanlar, vatandaşlar ya da ülkelerin kendi vatandaşları, halkı ne düşünüyorlar? Gelecekten korkuyorlar. Geleceğin onlar için karanlık olduğunu düşünüyorlar. Seçtiğiniz şahıslar ülkeleri yönetirken başlarının boyunduruk altında olmasını en tipik örneğini Almanya’da görüyoruz. Polonya’da görüyoruz. Ukrayna aslında Rusya-Ukrayna çatışmasında Zelensky’nin davranışlarıyla Ukrayna’nın ne hale geldiğini de görüyoruz. Bunların hepsi aslında görüşmelerle ya da bir mutabakatla sonuçlanabilirdi. Ama Amerika Birleşik Devletleri anlaşma taraftarı değil gerginlikten yana.”