Suneth PereraBBC Dünya Servisi “Ailem beni depresyona soktu. Neredeyse her gün ağlıyordum. Bu yüzden onları görmezden gelmeyi seçtim.” Bunu birinin kız çocuğundan, bilhassa de kendisi anne olduktan çabucak sonra duymak alışılmadık bir durum …
Suneth Perera
BBC Dünya Servisi
“Ailem beni depresyona soktu. Neredeyse her gün ağlıyordum. Bu yüzden onları görmezden gelmeyi seçtim.”
Bunu birinin kız çocuğundan, bilhassa de kendisi anne olduktan çabucak sonra duymak alışılmadık bir durum.
Ancak 30 yaşındaki Sarika, yıllarca süren “toksik davranışlarının” ruh sıhhatini olumsuz etkilemesinin akabinde anne ve babasıyla ipleri koparma noktasına gelmiş.
“Bu durum beni çok etkiledi, bilhassa de hamileliğim sırasında. Doğmamış bebeğimin bile ağladığımı duymuş olabileceğine inanıyorum.”
BBC’ye konuşan ve Malezya’da yaşayan Sarika, ailesiyle olan bağını sonlandırma kararı aldığını, lakin bunun hiç de kolay olmadığını söylüyor.
“Suçluluk duygusu çoğu zaman var.”
Sarika bu kararında yalnız değil.
Kenya’da yaşayan Ashley, “Babamı kesinlikle bir narsist olarak tanımlarım. Okulumdaki hiçbir aktifliğe gelmezdi. Mezuniyetime bile gelmedi. Her zaman bir mazereti vardı” diyor.
25 yaşındaki Ashley, babasının buna karşın onunla ilgili neredeyse her mevzuda sık sık şikayet ettiğini anlatıyor.
“Beni onun toksik davranışlarının birçoklarından müdafaaya nitekim yardımcı olan şey annemdi. Elinden gelen her şeyi yaptı.
“Evlilikleri uzun zaman önce bittifakat annem evliliğe tutunmaya devam etti. Çoğu Afrika ülkesinde boşanmak batı ülkelere kıyasla çok farklı.
“Babam şimdilerde ona bir şey satın alabilmem için çoğunlukla bir iş bulup bulmadığımı sormak için arıyor.”
Ashley ve Sarika birbirlerinden binlerce kilometre uzakta yaşıyor olabilirler, lakin pek çok ortak noktaları var.
Her iki bayan da, ihtiyaç duyduklarında büyük ölçüde yanlarında olmayan ebeveynlerinin hala onları denetim etmeye çalıştığını; meslek, sosyal ömür, ilişkiler ve evlilikleriyle ilgili kararlarına müdahale ettiğini söylüyor.
Bu sorun sandığımızdan da yaygın.
TikTok ve diğer sosyal medya platformlarından yayın yapan pek çok kişi, ebeveynleriyle bağlantılarını kestiklerini anlatıyor.
Bunun, çocukluktan beri daima suçluluk ve dehşete neden olan “toksik davranışlardan” kaynaklandığı paylaşılıyor.
İngiliz Danışmanlık ve Psikoterapi Derneği’nde psikoterapist olan Ayo Adesioye, “Toksik ebeveynlerin yol açtığı ziyanlar için profesyonel yardım arayan insanların sayısı artıyor” diyor.
Peki çoğu zaman kinden daha yaygın bir şekilde kullanılan “toksik ebeveynlik” kavramı ne manaya geliyor?
‘Toksik ebeveyn’ nedir?
Birleşmiş Milletler Çocuklara Yardım Fonu’na (UNICEF) göre, “pozitif ebeveynlik bir yol, bir dizi kural ya da bir biçimle sınırlı değil, aynı vakitte bir inanç ve bir hayat biçimi.”
UNICEF, “Çocuklara hürmetle davranılmalı, çocuklar şiddet ve utanç endişesinden arındırılmalı ve sevgi dolu teşviklerle yönlendirilmeli” diyor.
“Toksik ebeveynlik” için resmi bir tarif olmasa da genelde “olumlu ebeveynliğe” aykırı bir dizi olumsuz özelliği tanımlamak için yaygın olarak bir şemsiye terim olarak kullanılıyor.
Ayo Adesioye, “Bir şeyi ekseriyetle münferit bir olaydan çok tekrar eden bir davranış biçimi olduğunda toksik olarak etiketliyoruz” diyor.
Yani çocuğunuza bir partneri olup olmadığını sormak tek başına sorun teşkil etmese de, soru sorma alışkanlığı denetimci ya da istismara dayalı olduğu durumlarda toksik olarak nitelendirilebilir.
2013 yılında University of California’da (UCLA) yapılan bir araştırma, çocukluk döneminde yüksek seviyede gerilim yaşayanların yetişkinlikte yüksek kolesterol, yüksek tansiyon ve diyabet gibi kimi sağlık riskleri geliştirme ihtimalinin daha fazla olduğunu tespit ediyor.
Ne tıp davranışlar ‘toksik’ sayılıyor?
Adesioye, iki toksik ebeveynlik tipini yaygın şekilde gördüğünü ve bunların çoklukla birbiriyle örtüştüğünü söylüyor.
Birincisi, gerçekçi olmayan beklentiler ve standartlar belirleyerek çocuklarının akademik mesleğine, iş hayatına ya da alaka seçimlerine müdahale eden denetimci ebeveynler.
İkincisi ise narsist ebeveynler. Adesioye’ye göre bunların önceliği çocukları değil kendileri.
İngiltere’de yaşayan danışman klinik psikolog Alyson Corner ise pek çok örnek daha olduğunu söylüyor.
Alison Corner, İngiltere Ulusal Sağlık Hizmetleri’nden (NHS) emekli olduktan sonra, toksik ebeveynlerden etkilenen gençlere hayatta kalma ipuçları veren ve hayatlarına devam etmelerine yardımcı olmayı hedefleyen myhorridparent.com isimli bir internet sitesi kurdu.
Corner’a göre toksik ebeveynlik çeşitleri daha ayrıntılı olarak şöyle sıralanabilir:
Dünyanın dört bir yanından dinlediği “yürek parçalayıcı, trajik hikayeler” karşısında bazen hastalarına intihar yardım sınırları önererek yardımcı olduğunu söyleyen Alyson Corner, “bazen durum o kadar kötü olabiliyor” diyor.
Sosyo-ekonomik faktörler
Hong Kong Üniversitesi’nden sosyolog Profesör Cheris Shun-ching Chan’a göre, çeşitli sosyo-ekonomik faktörler de toksik ebeveynlik olgusuna katkıda bulunabiliyor.
Örnek olarak Prof. Chan, Çin’deki tek çocuk siyasetini ve bunun çocuklar üzerinde yarattığı baskıyı gösteriyor.
“Bu çocuklar aslında ebeveynlerinin beklentilerini yerine getirmek için daha da büyük bir baskı altında zira ebeveynleri hakikaten onlar için birçok fedakarlıkta bulundu.”
Prof. Chan’e göre pek çok ebeveyn, bilhassa de evlilikleri sona eren yahut partneri evlilik dışı bir alaka yaşamış olanlar çocuklarının daima kendileri için endişelenmesini ve duygusal bağ kurmasını istiyor.
“Bence bu da bir çeşit toksik ebeveynlik. Çocuklar için bu bahiste açık olmak daha zor olabilir. Bu şartlar altında, birtakım çocuklar annelerinin psikoloğu rolünü üstleniyor.”
Ayo Adesioye’ye göre, çocukluklarında ebeveynleri toksik davranışlar sergileyen yetişkinler, kronik utanç, sert özeleştiri ve öz şefkat eksikliği gibi uzun vadeli tesirler sergileyebilir.
Adesioye ayrıyeten bu bireylerin insanları daima mutlu etme ihtiyacı duyduğunu, yardım istemekte zorlandığını ve ilgilerinde güvende hissedemediğini belirtiyor.
Bununla nasıl başa çıkılır?
Sarika, ailesinin onaylamadığı evliliğinden sonra onlarla münasebetinin son derece toksik bir hal aldığını anlatıyor.
İngiltere’de çocuklara ve gençlere ruhsal destek sağlayan bir sosyal teşebbüs olan Innovating Minds’ın kurucusu ve klinik psikolog Dr. Asha Patel’e göre, toksik ebeveynlere sahip olmayı kabul ederken suçluluk hissetmek çok olağan, lakin şahısların kendi ruh sıhhatlerine öncelik vermesi de çok önemli.
Ayo Adesioye, yetişkin çocukların ebeveynleriyle gereksiz tartışmalara girmeden, artık çocuk olmadıklarını hatırlayarak ortalarına kesin sonlar koymaları gerektiğini söylüyor.
“Bence gözden kaçan şey bu. Bunu çok görüyorum. İnsanlar çocuk olmaya geri dönüyor ve yetişkin olduğunu unutuyor.”
Ashley bu tavsiyeleri uygulayarak babasıyla arasına net hudutlar koymayı ve ruh sağlığına öncelik vermeyi tercih ediyor.
Sarika da yeni doğan kızı için iyi bir ebeveyn olmaya kararlı.
“Ben annem ve babam olmak istemiyorum. Kızıma destek olmak, ona en uygununu vermek ve kendi hayatına kendisinin karar vermesine izin vermek istiyorum.”