‘Söz konusu İsrail’in selameti olunca ABD kimseyi dinlemez’

“İsrail açısından bakarsak, İsrail’in başından beri ABD emperyalizminin, ABD emperyalizminin işgal aleti olan NATO’nun ve Avrupa emperyalizminin İngiltere, Fransa, Almanya benzeri iri kıyım devletlerinin sonsuz ve sınırsız yardımını aldığı görülüyor. Bu, İsrail’i cesaretlendiriyor. İsrail’in bir diğer avantajı ise, toplam 57 üyesi olan İslam İşbirliği Teşkilatı’nın ve 22 üyesi bulunan Arap Birliği’nin cılız ve samimiyetsiz reaksiyonlar vermesi oldu. Bu da İsrail’i cesaretlendirdi. İsrail, hem insan istihbaratını hem de teknolojik istihbaratı kendisi açısından verimli şekilde kullandı.

Son 10-15 günde tanıklık ettiğimiz üzere Hizbullah’ın askeri ve siyasi pozisyonundaki birçok lider ismini katletti İsrail. Hizbullah’ın ve Hamas’ın bu kadar üst seviye yetkilisini katlettiler. Hamas Sünni yüklü, Hizbullah Şii yüklü. Hizbullah ayrıyeten Hamas’a göre işçi sayısı, silah envanteri ve savaş tecrübesi daha kuvvetli bir örgüt. Fakat gördüğümüz kadarıyla Hizbullah’ın içinde de İsrail’in gözü ve kulağı olan birileri var. İsrail, cep telefonundan da eski teknoloji olan davet aygıtlarını dahi patlamaya hazır bomba düzeneğine dönüştürdü. Şunu düşünmek lazım: İsrail, işin içine Hizbullah’ı da katarak ‘sınırlı Lübnan işgali’ ile İran’ı kışkırtıyor. Belli ki İsrail, İran’ı savaşa girmesi yönünde tahrik ediyor. İsrail buradan ne kazanacak? Dünyaya dönüp ‘Ben İran’a karşı savaşıyorum, bana daha çok destek verin’ diyecek.

Peki İran, İsrail’in bu tahriklerine kapılıyor mu? Hayır. Hamas’ın siyasi ofis şefi İsmail Haniye, İran’ın çok çok önemli bir gününde, Tahran’da, İran İhtilal Muhafızları’nın konuk konutunda katledildi. İran buna sınırlı bir karşılık bile vermedi. Belli ki İran bu tahriklere kapılmıyor. Fakat İsrail’in bir maksadı daha var. İsrail, İran kendi ordusuyla bu işe dahil olsun istiyor. İran’ın geleneğinde kendi yurdunda savaşmak yoktur, kendi ordusunu da kullanmaz vekil güçlerle savaşır. Fakat şayet İran ordusu dahil olursa o vakit İsrail, ABD’nin ve bütün Atlantik emperyalizminin yalnızca istihbarat ve diplomatik yardımını almaz. Direkt askeri destek alır, davetlerde bulunur. Ama anlaşılan İran’ın devlet aklı ve diplomatik hafızası, İsrail’in kışkırtmalarına gelmiyor.”

“Dünya sanki 2006 yılının dünyası mı? İsrail, 2006 yılındaki İsrail mi? Hizbullah, 2006 yılındaki Hizbullah mı? Lübnan’ı gördük. Oradan Lübnan Hizbullah’ına bakalım. Tabii sol liberaller var, Türkiye’deki Hizbullah ile Lübnan’dakini aynı sanıyor. Lübnan Hizbullahı’nın askeri boyutu haricinde sosyal ve siyasi boyutları var. Orada ucuz aşevi, indirimli süpermarketler, sağlık ocakları, okullar benzeri Hizbullah’ın toplumsal faaliyetleri var. Buralarda örgütlü ve karşılık bulan hizmetleri var. Hizbullah’ı klasik bir devlet dışı aktör olarak tanımlarken, askeri boyutu haricinde iktisadi ve toplumsal boyutuna da dikkat çekmek gerekiyor. 2006 yılında Hizbullah, İsrail’i yenmişti. Askeri uzmanlar da bunu kabul ediyor. Buna benzer örgütler elbette İsrail siyonizminin kendi başkanlarını katletmesine, kitlesel katliamlar yapmasına ‘alışkın’ örgütlerdir.

Hizbullah, kendi lider takımından elbette çok önemli isimleri tekrar öne çıkaracaktır. Fakat Hasan Nasrallah’ın 64-65 yıllık ömrüne bakarsak, ömrünün yarısını lider olarak geçirmiş bir isim. Politik kalitesine Şii Emel örgütünde başladı, devamında Hizbullah’ın çok önemli bir figürü oldu. İran ve Irak’ta bulundu. Siyasi ve dini lider olması yanı sıra entelektüel birikimiyle de Hizbullah’ın diplomatik bağlarını örebildi. Çok Önemli müttefikler kazanabildi ve bu ilişkileri muhafaza edebildi. Hasan Nasrallah derken bu türlü bir liderlden bahsediyoruz. Nasrallah’ın yerinin kolay dolmayacağını ve hatta dolmayabileceğini de öne sürebiliriz. Fakat davaya sadakat olarak Nasrallah kadar Hizbullah’a bağlı isimler çıkabileceğini söyleyebiliriz.

“Dünyadaki vicdanlı insanların, ahlaki insanların itirazına karşın Atlantik’in her iki yakasındaki seçkinlerin İsrail’e verdiği sınırsız destek, Netanyahu’nun elini güçlendirmiş ve gözünü karartmış durumda. 7 Ekim akınlarından önce ana akım medyada Netanyahu ve karısı hakkında dişe dokunur yolsuzluk evraklarından haberdar oluyorduk. Netanyahu aykırısı muhalifleri, sendikaları ve sosyalist partileri dahi içeren kalabalık mitinglerden haberdar oluyorduk. Netanyahu’nun anayasal seviyede yapmaya çalıştığı düzenlemelere karşı İsrail’in anayasa mahkemesinden tutun silahlı kuvvetlerine kadar yüksek bürokratlardan itirazlara şahit oluyorduk.

Fakat 7 Ekim’den bu yana bakarsak ve hele son 15 güne odaklanırsak, Hizbullah önderlerine yapılan katliamlardan sonra Netanyahu’nun iç siyasette elinin kuvvetlendiğini görebiliriz. O yüzden şunu sormak lazım: İsrail’in soykırım boyutuna ulaşmış olan vahşetini durdurabilecek bir güç Arap ülkelerinden ya da İslam aleminden çıkmadığına ve İsrail Batı emperyalizminin sonsuz yardımını aldığına göre İsrail’i kim, nasıl durduracak?”

“ABD emperyalist bir devlettir. Dünyaya, Ortadoğu’ya, İsrail’e ve kendine bakışı bu emperyalist mercekten olur. Onun muhtaçlıkları neyi gerektiriyorsa silahlı kuvvet, vekil güç, yakıp yıkma kullanma ya da gücü tükendiğinde de işbirlikçilerini yarı yolda bırakıp çekilme manasında her şeyi yapar. Son olarak Afganistan’da yapmıştı. ABD’ye objektif olarak bakarsak Amerika’nın hegemonik kabiliyetinin son 10-15 yılda aşınmakta olduğunu görebiliriz. İktisadi verilere, silah envanterine, son 20-25 yıldır kullanılan kamu diplomasisi ve yumuşak güç ögelerine bakarsanız bir gerileme söz konusu. Bu da objektif bir durum. Üretim kapasitesi, müttefiklerini hizada tutabilme kabiliyeti, NATO dokümanlarında stratejik hasım olarak tanımladığı ülkelere karşı kaybettiği mevziler de bu aşınmayı gösteriyor. Burada bir ‘ama’ var.

ABD’de İsrial’e verilen destek partilerden üstündür; cumhuriyetçi ve demokrat ayrımı göstermez. Beyaz ciltli, zenci derili başkan arımı göstermez. ABD’de akademiden medyaya, iş dünyasından orduya kadar Yahudi lobisi ve uzantıları her yerde tekilidir. Bürokrasinin hem sivil hem askeri kanadında hakimdir. Liberallerde, cumhuriyetçilerde, neoconlarda hakimdir. Akademi ve niyet kuruluşları üzerinde nüfuz sahibidir. Söz konusu İsrail’in selameti olunca ABD kimseyi dinlemez.”

“Köşe yazılarında kullanılan bir tabirle iktidar blokunun kültürel arka planına bakarsak, Cumhurbaşkanı Erdoğan’ın İsrail’in Türk topraklarına göz diktiğini söylemesi bizi şaşırtmıyor. Ama Sünni yüklü olan Hamas’ın Haniye katledildikten sonra takınılan tavırla, Şii Hizbullah lideri Hasan Nasrallah’ın öldürlümesinden sonra takınılan hal arasında bir fark var. Muhafazakar kanaat başkanlarına bakınca farkı görüyoruz. Tutarlılık testi söz konusu. Bunu telaffuz seviyesinde üste çıkartan siyasal geleneklerde, Hamas ile Hizbullah arasında Sünni ve Şii ayrımı mı güdüldüğünü sormak lazım.

Diğer yandan iktidar cenahından bakarsak, İsrail ile ticaretin hoş ve verimli şekilde sürdüğünü gördük. Kamuoyu tepkisi gelince mahcup tabirlerle ve gecikmeli şekilde İsrail ile ticarete son verildi. Tabii ne kadar son verildiği, üçüncü ülkeler üzerinden ne kadar devam ettiği farklı bir tartışma konusu. Bir de Büyük Ortadoğu Projesi konusu var. Bir emperyalist projedir ve maalesef Türkiye’de çok fazla destekçisi olmuştur. İster Tevrat teolojisi ister Büyük İsrail deyin: Ortadoğu topraklarının ve Türk topraklarının, yani anavatan topraklarımızın İsrail’in ilgi alanı içinde olduğu bilinmektedir. Bu epeydir böyledir.

İster bunu siyonizm, Tevrat ve Büyük İsrail ile izah etmeye çalışın, ister İsrail’in kuruluşuna götürün, isterseniz Büyük Ortadoğu Projesi’ne dipnot verin. Türkiye’nin toprakları da motamot İran’ın, Irak’ın, Suriye’nin toprakları gibi, taşeron örgüt tarafından değil şahsen devlet olan İsrail’in ilgi alanındadır. İsrail’in PKK, YPG benzeri terör örgütlerine verdiği dayanağın sebeplerinden biri de İsrail’in Türk topraklarını hedef almasıdır. Burada ne yapılması gerekiyor? Türkiye’de iç cepheyi kuvvetlendirmek gerekiyor. Güçlü, ideolojik olarak berrak, politik açıdan dengeli ve kavramsal bilimci olmayan bir İsrail ve siyonist tersliğinin güdük kalacağını görmek gerekiyor. Yani dengeli ve bütüncül bir emperyalizm karşıtlığı yoksa, siyonizm karşıtlığı da zayıf kalmaktadır. Bu bağlamda İsrail yayılmacılığı ve vahşetiyle mücadelenin yolu aslen emperyalizm ile çabadan geçer. Bunun yolu da Cumhuriyet’in kurucu bedellerine ve kurtarıcımız Gazi Mustafa Kemal Atatürk’ün yoluna sarılmaktır. İç cephede ortaçağ artığı, feodal kalıntı alt kimlikleri değil ulusal ve yurttaş kimlikleri pekiştirmek gerekmektedir.”